ریحانه رفیع زاده؛ میترا معنوی راد؛ نیکلا لیبراتی
چکیده
بازی‌های ویدئویی از پرمخاطب‌ترین انواع هنر‌های نورسانه‌ای به شمار می‌آیند که به دلیل تعاملی بودن و حضور واسطه‌های کنترلی، که میان بازی و بازیکن اتصال برقرار می‌کنند، از اهمیت بسزایی برخوردار هستند. طرح این پرسش که چگونه کنترل‌گرها در بازی‌های ویدئویی، طرح‌واره بدنی بازیکن را در جهان بازی ویدئویی نگاشت می‌کنند، هدف اصلی این ...
بیشتر
بازی‌های ویدئویی از پرمخاطب‌ترین انواع هنر‌های نورسانه‌ای به شمار می‌آیند که به دلیل تعاملی بودن و حضور واسطه‌های کنترلی، که میان بازی و بازیکن اتصال برقرار می‌کنند، از اهمیت بسزایی برخوردار هستند. طرح این پرسش که چگونه کنترل‌گرها در بازی‌های ویدئویی، طرح‌واره بدنی بازیکن را در جهان بازی ویدئویی نگاشت می‌کنند، هدف اصلی این پژوهش بود. روش پژوهش مورد کاوی بوده و گردآوری مطالب بهصورت کتابخانهای انجامشد و شامل اسناد ویدئوئی و مشاهده بوده است. برای تحلیل دادهها از روش «تبیین ساختارها» استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که بازیکن با استفاده از کنترلگرهای مبتنی بر حرکت، کنش بیشتری داشت و کنترلگر نگاشت متجانسی از طرح‌واره بدن برجهان بازی انجام میداد. اما نتایج بیانگر این مسئله بودند که به دلیل انقطاع مادی میان دو جهان مجازی و فیزیکی و مشکلاتی نظیر عدم تولید نیروی بازخوردی و مسائل ناشی از عملکرد هوش مصنوعی، شاکله بدن با فقدان دریافت اطلاعات صحیح در کارکرد خود مواجه شد و بازیکن نمیتوانست حسی واقعی و متناسب با عمل خود را تجربه کند.
