فرزانه نزاکتی رضاپور؛ مصطفی اسدزاده؛ حسین بصیریان جهرمی؛ فرج حسینیان سراجه‌لو؛ سید احمد عسکری
چکیده
ورود و کاربری فناوری‌های جدید ارتباطی در یک جامعه، بر رسانه‌های موجود تأثیر می‌گذارد و نیاز به سیاست‌گذاری جدید را برای رسانه‌های جریان اصلی ضروری می‌سازد. تلویزیون اینستاگرامی (IGTV)، یکی از مصداق‌های این خدمات ارتباطی جدید است که با وجود فراهم نمودن بستر ارتباطی غنی‌تر برای کاربران، صداوسیما را با مسائل جدیدی مواجه کرده است. ...
بیشتر
ورود و کاربری فناوری‌های جدید ارتباطی در یک جامعه، بر رسانه‌های موجود تأثیر می‌گذارد و نیاز به سیاست‌گذاری جدید را برای رسانه‌های جریان اصلی ضروری می‌سازد. تلویزیون اینستاگرامی (IGTV)، یکی از مصداق‌های این خدمات ارتباطی جدید است که با وجود فراهم نمودن بستر ارتباطی غنی‌تر برای کاربران، صداوسیما را با مسائل جدیدی مواجه کرده است. این پژوهش، ضمن تشریح فرصت‌ها و تهدیدهای تلویزیون اینستاگرامی برای صداوسیما، به سیاست‌های موجود و مطلوب مواجهه و راهبردها و موانع پیش روی این سازمان پرداخته است. بدین منظور، ۱۲ مصاحبۀ نیمه‌ساخت‌یافته با متخصصان علم ارتباطات و مدیریت رسانه صورت گرفته، داده‌های حاصل با نرم‌افزار Nvivo 10 کدگذاری و تحلیل شده است. بر اساس نظر متخصصان، فرصت‌های تلویزیون اینستاگرامی برای صداوسیما، شامل دو دستۀ فرصت‌های کاربردی (استفاده از محتوای کاربرتولید، استعدادیابی، تعامل با مخاطب و نظرسنجی) و فرصت‌های غایی (کمک به حکمرانی خوب، ایجاد تعادل میان فرهنگ رسمی و عرفی، متنوع‌تر شدن سپهر رسانه‌ای ایران و باکیفیت‌تر شدن تولیدات صداوسیما) است. تهدیدهای تلویزیون اینستاگرامی برای صداوسیما نیز معطوف به تضعیف جایگاه انحصاری صداوسیما، کاهش مخاطب و کاهش درآمد از محل آگهی عنوان شده است. در پایان، پیشنهاداتی برای کارایی و اثربخشی بهتر رسانۀ ملی در فضای همگرایی رسانه‌ها از سوی متخصصان ارائه شده است.
پیمان باقرپور؛ حسین موسوی؛ سید علی محمد آذربخش
چکیده
چکیدهیکپارچگی و ادغام رسانه‌های سنتی و تحولات و تغییرات فناوری‌ها و رسانه‌های نوین باعث همگرایی رسانه‌ای شده است. قطعا همگرایی یکی از مهم‌ترین و در عین‌حال، بحث‌برانگیزترین مفاهیمی بوده است که در دو دهه گذشته، در حوزه صنعت رسانه مطرح شده است؛ به‌طوری که برخی از نظریه‌پردازان در آستانه قرن بیست و یکم، از همگرایی با عنوان انقلاب ...
بیشتر
چکیدهیکپارچگی و ادغام رسانه‌های سنتی و تحولات و تغییرات فناوری‌ها و رسانه‌های نوین باعث همگرایی رسانه‌ای شده است. قطعا همگرایی یکی از مهم‌ترین و در عین‌حال، بحث‌برانگیزترین مفاهیمی بوده است که در دو دهه گذشته، در حوزه صنعت رسانه مطرح شده است؛ به‌طوری که برخی از نظریه‌پردازان در آستانه قرن بیست و یکم، از همگرایی با عنوان انقلاب دوم صنعتی یاد می‌کنند. بنابراین این پدیده، فرآیندی مداوم و در حال پیشرفت است که تمامی حوزه‌های مرتبط با رسانه، از جمله فناوری، صنایع، محتوا و مخاطب را شامل می‌شود. بدین‌ترتیب در این پژوهش مساله این است که روش-های همگرایی میان صدا و سیما و فضای در حوزه تولید محتوا چیست؟ پژوهش حاضر به صورت کیفی انجام شده است. داده‌های پژوهش از طریق مصاحبه عمیق با 12 کارشناس، گردآوری و پس از استخراج و کدگذاری، مقوله‌بندی شده است. در نهایت، در پاسخ به پرسش اصلی پژوهش،راهکارهایی ارائه شد، که عبارتند از: 1- آموزش سواد رسانه‌ای مخاطب 2- تغییر کارکردهای رسانه 3- حذف پارازیت‌ها 4- استفاده متفاوت از هر دو فضای رسانه‌ای 5- تعامل با مخاطب 6- تغییر استراتژی‌ها 7- تغییر سیاست‌ها از طریق طراحی آرایش رسانه‌ای، ایجاد سیاست رسانه‌ای، ایجاد گفتمان مشترک و برخورداری از نیروی متخصص 8- بهره‌مندی از آرشیو غنی، اعتماد اجتماعی و مزیت تشکیلاتی صدا و سیما 9- قابلیت تبدیل شدن و فرآوری محتوا 10- بهره‌مندی از مزیت نعمت تصویر در صدا و سیما 11- استفاده از محتوای مردم ساخت 12- استفاده از سرعت انتشار بالا در فضای مجازی 13- استفاده از موج سازی.
رامین شمسایی نیا؛ ابوذر خوش بیان
چکیده
تغییرات فناورانه عاملی اساسی در حیات رسانه‌ها و نحوه عملکرد آن‌ها به شمار می‌رود. این مسئله که رسانه‌ها همواره در بستر یک تکنولوژی نوین، ایجادشده‌اند انکارناپذیر است و ظهور رسانه‌های جدید همیشه بر رسانه‌های پیشین تأثیرگذار بوده است. دراین‌بین، تأثیر و تعامل میان تلویزیون و رسانه‌های اجتماعی مبتنی بر بستر اینترنت بسیار موردتوجه ...
بیشتر
تغییرات فناورانه عاملی اساسی در حیات رسانه‌ها و نحوه عملکرد آن‌ها به شمار می‌رود. این مسئله که رسانه‌ها همواره در بستر یک تکنولوژی نوین، ایجادشده‌اند انکارناپذیر است و ظهور رسانه‌های جدید همیشه بر رسانه‌های پیشین تأثیرگذار بوده است. دراین‌بین، تأثیر و تعامل میان تلویزیون و رسانه‌های اجتماعی مبتنی بر بستر اینترنت بسیار موردتوجه قرارگرفته است. مسئله‌ای که می‌توان آن را ذیل نظریه همگرایی رسانه مطرح دانست. پژوهش حاضر در چارچوب همگرایی تلویزیون و فضای مجازی به دنبال شناخت و طراحی الگوی کارکردهای رسانه‌های اجتماعی در برنامه‌سازی تلویزیونی است. این پژوهش به روش ترکیبی نظریه داده بنیاد کلاسیک و مطالعه موردی و بر اساس نمونه‌گیری هدفمند از میان برنامه‌های تلویزیونی شاخص صورت پذیرفته است. پژوهشگران پس از کدگذاری و تجزیه‌وتحلیل یافته‌ها به احصاء 23 کارکرد پرداختند که درنهایت این کارکردها را ذیل طراحی یک مدل مفهومی ارائه کرده‌اند. این مدل کارکردهای مذکور را در چهار مرحله برنامه‌سازی شامل پیش‌تولید، تولید، پخش و پساپخش تبیین می‌کند. برنامه‌سازان تلویزیون می‌توانند با بهره بردن از یافته‌های این پژوهش، برنامه‌سازی خود را ارتقاء داده و از فرآیند همگرایی رسانه‌ها در تولیدات تلویزیونی خود بهره برند.
