فرید محمدی؛ سیدوحید عقیلی؛ محمد جواد (مجید) رضاییان
چکیده
اصطلاح ژورنالیسم غوطه‌وری اولین بار توسط نانی دولاپنا و همکارانش در سال ۲۰۱۰ بیان شد و به معنای « تولید خبر به شکلی که مخاطب بتواند رویدادها یا موقعیت توصیف شده در داستان خبری را به صورت اول-شخص تجربه کند» به کار گرفته شد. با توجه به اینکه تعداد زیادی از سازمان‌های خبری اروپایی و آمریکایی مانند سی‌ان‌ان، یورونیوز، بی-بی‌سی، ...
بیشتر
اصطلاح ژورنالیسم غوطه‌وری اولین بار توسط نانی دولاپنا و همکارانش در سال ۲۰۱۰ بیان شد و به معنای « تولید خبر به شکلی که مخاطب بتواند رویدادها یا موقعیت توصیف شده در داستان خبری را به صورت اول-شخص تجربه کند» به کار گرفته شد. با توجه به اینکه تعداد زیادی از سازمان‌های خبری اروپایی و آمریکایی مانند سی‌ان‌ان، یورونیوز، بی-بی‌سی، نیویورک تایمز، راشاتودی، گاردین، فاکس و غیره روایت‌های خود را به صورت واقعیت مجازی منتشر می‌کنند، شناخت و به‌کارگیری این شیوه جدید روایتگری برای رسانه-های داخلی که تاکنون به این موضوع نپرداخته‌اند حائز اهمیت است. ژورنالیسم غوطه‌وری در ابتدای راه خود قرار دارد و هنوز چارچوب نظری جامع برای توصیف این شیوه ژورنالیسم وجود ندارد، به همین سبب این مقاله با استفاده از روش کیفی مصاحبه عمیق با هجده کارشناس ژورنالیسم غوطه‌وری و سپس تحلیل نتایج با کمک تکنیک مقایسه دائمی داده‌ها به دنبال مفهوم‌سازی ژورنالیسم غوطه‌وری است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد هدف ژورنالیسم غوطه‌وری تجربه حقایق، افزایش جنبه‌های احساسی، کیفیت نمایش بالا، به کارگیری بدن و تجربه اول-شخص است. ضرورت استفاده از ژورنالیسم غوطه‌وری دسترسی ویژه، از میان بردن فاصله، روایتگری مکان‌مند، حضور و تجسم و در نهایت اراده و محوریت کاربر است. ژانرهای مناسب برای ارائه شامل رویدادهای زنده، خبرهای واقعیت مجازی و مستندهای واقعیت مجازی است. و در پایان وظایف ژورنالیست‌ها شامل پایبندی به اصول اخلاقی، تضمین کیفیت محتوا، یادگیری مهارتهای جدید و اقناع مخاطبان است.
