مینا نظری؛ مهدی منتظر قائم؛ محمدرضا رسولی
چکیده
امروزه برند به یکی از مهم‌ترین موضوعات در تمامی شرکت‌ها تبدیل شده است، به‌طوری‌که هیچ شرکتی را نمی‌توان بدون برند در نظر گرفت. این موضوع به حدی گسترش‌یافته که علاوه بر سیاستمداران، برخی از شهروندان نیز درصدد ایجاد برند شخصی برای خود هستند. برای ایجاد برند می‌توان اقدامات مختلفی انجام داد که شامل طیف وسیعی از تبلیغات در شرکت‌های ...
بیشتر
امروزه برند به یکی از مهم‌ترین موضوعات در تمامی شرکت‌ها تبدیل شده است، به‌طوری‌که هیچ شرکتی را نمی‌توان بدون برند در نظر گرفت. این موضوع به حدی گسترش‌یافته که علاوه بر سیاستمداران، برخی از شهروندان نیز درصدد ایجاد برند شخصی برای خود هستند. برای ایجاد برند می‌توان اقدامات مختلفی انجام داد که شامل طیف وسیعی از تبلیغات در شرکت‌های بزرگ تا تولید محتوا توسط شهروندان در شبکه‌های اجتماعی می‌شود. این گستره وسیع می‌تواند یک برند ایجاد کند، هرچند که امروزه برند به یک علم پیچیده و تخصصی تبدیل‌شده و از یک عنوان فراتر رفته است، به‌طوری‌که اعمال نام برند بر یک برند، ایجاد محدودیت برای آن محسوب می‌شود. طبق طبقه‌بندی کلر، سال‌هاست که دنیا در عصر برندسازی به سر می‌برد، اما با توجه به ضرورت و اهمیت این موضوع در عصر کنونی، هنوز دوران برندسازی در ایران فرا نرسیده است و این اصطلاحی ناآشنا است. برای بسیاری از سازمان‌ها، یا اگر این‌طور باشد، بسیار غیرحرفه‌ای است و ما تصمیم گرفتیم که برندسازی را با استفاده از فناوری‌های ارتباطی بررسی کنیم. این مقاله از پایان‌نامه دکتری با موضوع طراحی مدل استراتژی روابط عمومی باهدف برندسازی سازمانی در شبکه‌های اجتماعی استخراج شده است. در این مقاله نقش روابط عمومی به‌عنوان یکی از ابزارهای تولید و ارتقای برند موردبررسی قرارگرفته و مصاحبه با اساتید ارتباطات و کارشناسان روابط عمومی از سراسر جهان با استفاده از روش تئوری زمینه‌ای انجام شده است. در این مقاله با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، نمونه‌های آماری خود را از قاره‌های مختلف انتخاب کردیم. نمونه ما 15 نفر از اساتید ارتباطات و متخصصان روابط عمومی بودند. طی چند مرحله مصاحبه، داده‌های ما تکمیل شد و داده‌ها را با استفاده از نرم‌افزار MacQDA تجزیه‌وتحلیل کردیم و مفاهیم و مقوله‌ها را استخراج کردیم و درنهایت با استفاده از نظریه‌هایی که بر اساس داده‌ها به دست آوردیم به نتیجه‌گیری رسیدیم. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده مشخص شد که علاوه بر وظیفه اصلی فروش، وظیفه تولید و ترویج و تثبیت برند نیز یکی از وظایف انکارناپذیر روابط عمومی است. با توجه به دسته‌بندی‌های استخراج‌شده از داده‌های این رساله، به نظریه‌های مهمی مانند آکواریوم شیشه‌ای، هویت‌سازمانی و فرهنگ جامعه رسیدیم که نقش مهمی در برندسازی سازمانی دارند و متخصصان روابط عمومی باید این مقوله‌ها را در برندسازی سازمانی با استفاده از فناوری‌های نوین موردتوجه قرار دهند. بنابراین روابط عمومی با اتخاذ استراتژی‌های مناسب برای تولید، ترویج و تثبیت برند، قادر به توسعه برندسازی سازمانی در سطح شبکه‌های اجتماعی است.
