آزاد ارمکی، تقی (1386)، فرهنگ و هویت ایرانی و جهانی‌شدن، تهران: انتشارات تمدن ایرانی.
البرزی دعوتی، هادی (1391)، آینده‌پژوهی حضور صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در فضای اینترنت، دانشکده صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد.
اخوان کاظمی، بهرام (پاییز 1386)، «بررسی تعاملات فرهنگ سیاسی و تحزب در ایران»، پژوهشنامه علوم سیاسی، سال دوم، شماره چهارم، صص 7-32، تهران: انجمن علوم سیاسی ایران.
امینی، علی‌اکبر و خسروی، محمدعلی (بهار 1389)، «تأثیر فرهنگ سیاسی بر مشارکت سیاسی زنان و دانشجویان»، فصلنامه مطالعات سیاسی، سال دوم، شماره 7، صص 127- 142، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر.
باستانی، سوسن؛ خانیکی، هادی؛ ارکان‌زاده یزدی، سعید. (1397). مردم، رسانه‌های جریان اصلی و مصرف رسانه‌های نوین؛ پیمایش مصرف، اعتماد، رضایت و مشارکت رسانه‌ای شهروندان تهرانی. مطالعات رسانه‌های نوین. (14)4، 1-33.
بشیریه، حسین (1384)، موانع توسعه سیاسی در ایران، چاپ پنجم، تهران: گام نو.
بیگدلو، مهدی. (1397). تأثیر توییتر و فیس‌بوک بر فرهنگ سیاسی استادان دانشگاه‌های هشت کلانشهر ایران. مطالعات رسانه‌های نوین. (13)4، 258-215.
بیگدلو، مهدی و هادیان، ناصر (1397). تأثیر کارکردهای شبکه‌های اجتماعی بر سمت گیری‌های فرهنگ سیاسی کاربران دانشگاهی در ایران (مطالعه موردی وایبر و تلگرام). فصلنامه جامعه‌شناسی سیاسی جهان اسلام. شماره 12
جعفر پور کلوری، رشید (1389)، فرهنگ سیاسی در ایران، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
خان‌محمدی، یوسف (1392)، فرهنگ سیاسی و رفتار انتخاباتی، تهران: انتشارات خرسندی.
خانیکی، هادی؛ بابائی، محمود. (1391). تأثیر سازوکارهای ارتباطی اینترنت، بر الگوهای تعامل کنشگران فضای سایبر ایران. فصلنامه علوم اجتماعی. (56)19، 116-73.
خوش‌هیکل، مسعود و نظافتی، نوید (1393)، شناسایی و انتخاب مناسب‌ترین رسانه‌های اجتماعی برای توسعه سیستم‌های مدیریت اجتماعی ارتباط با مشتریان (پیمایشی در بانک ملی ایران). دانشکده مدیریت دانشگاه تهران: مدیریت فناوری اطلاعات، دوره 6، شماره 4.
ربانی، علی و شایگان فر، فرهاد (زمستان 1389)، «فرهنگ سیاسی ایران و مؤلفه‌هایش»، فصلنامه سیاست، شماره 4، صص 123-141، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
ربانی، علی و شایگان فر، فرهاد (زمستان 1389)، «فرهنگ سیاسی ایران و مؤلفه‌هایش»، فصلنامه سیاست، شماره 4، صص 123-141، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
رزاقی، سهراب (1389). مؤلفه‌های فرهنگ سیاسی ما. فصلنامه نقد و نظر. شماره 14
رضاقلی، علی (1385). جامعه شناسی خودکامگی. تهران، نشر نی.
رهبر قاضی، محمود رضا و فدایی ده چشمه، مرضیه و شهریاری، اعظم (پاییز 1396)، «بررسی تأثیر شبکه‌های اجتماعی مجازی بر مصرف‌گرایی سیاسی»، فصلنامه مطالعات رسانه‌های نوین، شماره 11، صص 34-59، دانشگاه علامه طباطبائی.
سریع‌القلم، محمود (1386)، فرهنگ سیاسی ایران، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
سورین، ورنر جی و تانکارد، جیمز دبلیو (1388)، نظریه‌های ارتباطات، چاپ چهارم، ترجمه علیرضا دهقان، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
شایگان، داریوش (1388)، افسون زدگی جدید، ترجمه فاطمه ولیانی، تهران: فروزان.
شعبانی، رضا (1386)، ایرانیان و هویت ملی، چاپ دوم، تهران: انتشارات پژوهشگاه فرهنگ اندیشه اسلامی.
طبیبی جبلی، مجید؛ ازغندی، علیرضا؛ طاهری، ابوالقاسم؛ شالچی، وحید. (1396). نقش شبکه‌های اجتماعی مجازی در فرهنگ سیاسی ایران (موردمطالعه: دانشجویان دانشگاه‌های تهران). مطالعات توسعه اجتماعی ایران. (1)10، 73-61.
عبداللهی نژاد، علیرضا و صادقی، جواد و قاسمی نژاد، ابوذر (بهار 1395)، «رسانه‌های اجتماعی و مشارکت سیاسی در انتخابات (رابطه استفاده از فیس‌بوک، تلگرام و اینستاگرام) و مشارکت سیاسی دانشجویان در انتخابات هفتم اسفند 1394»، فصلنامه مطالعات رسانه‌های نوین، شماره 5، صص 34-75.
عبداللهیان، حمید؛ حقگویی، احسن. (1389). تبیین رابطه کاربری اینترنت و مشارکت سیاسی در ایران. مجله جامعه‌شناسی ایران. (4)10 41-1.
عدلی پور، صمد؛ قاسمی، وحید؛ برندگی، بدری. (1393). رابطه استفاده از شبکه اجتماعی فیس‌بوک با تصور بدن در میان دانشجویان دختر و پسر دانشگاه اصفهان. مطالعات اجتماعی روان‌شناختی زنان. (3)12. 170-152
علم، محمدرضا (1387)، سهم فرهنگ سیاسی ایران در ناپایداری احزاب، تهران: انتشارات نیک‌فرجام.
قاضی مرادی، حسن (1380). در پیرامون خودمداری ایرانیان. نشر اختران
کاستلز، مانوئل (1393)، قدرت ارتباطات، ترجمه حسین بصیریان جهرمی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
کریبر، گلن و مارتین، رویستون (1390)، فرهنگ‌های دیجیتال، ترجمه مرضیه وحدانی، تهران: نشر ساقی.
میرمحمدی، داود (1391)، فضای مجازی و تحولات هویتی در ایران، تهران: انتشارات تمدن ایرانی.
هابرماس، یورگن. (1384). دگرگونی ساختاری حوزه عمومی: کاوشی در باب جامعه بورژوایی. تهران: افکار.
References
Andreeva, M. (2019), "(Re) Shaping Political Culture and Participation through Social Networks", Journal of Liberty and International Affairs, 5(2), 43-54.
Borzsei, Linda Kata (2013), Political culture on the national web; the role of political culture in online political activity and the case of Hungarian politics on facebook, M.A new media and digital culture, Utrecht University.
Coe, Peter (2015), The social media paradox: an intersection with freedom of expression and the criminal law, Information& Communications Technology Law, Vol. 24, No. 1, 16-40, Routledge: Taylor & Francis Group.
Kaplan, A. M., & Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of Social Media. Business Horizons, 53(1), 59–68. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2009.09.003
Kim, Jinyoung & Ahn, June (2013), The Show Must Go On: The Presentation of Self during Interpersonal Conflict on Facebook, Montreal, Quebec, Canada.
Marinescu, Alexandru (2019), Building Political Cultures through Social Media, MA in Culture, Communication, and Globalization, Aalborg University.
Olof Larsson A. (August 2021). The rise of Instagram as a tool for political communication: A longitudinal study of European political parties and their followers. New Media & Society. August 2021.
Rauschenbach, Rolf (2012), post-conventional politicalCulture via processes of direct democracy: theoretical considerations based on JurgenHabermas and Lawrence Kohlberg, Swiss political Science Review, vol.18, pp. 477-497.
Rystina, Indira Sadybekovna (2013), Evolution of the political culture of the youth of Kazakhstan, Procedia- Social and Behavioral Scienes 89: 413-417, Elsevier.
Yang, S., Quan-Haase, A., & Rannenberg, K. (2016). The changing public sphere on Twitter: Network structure, elites and topics of the #righttobeforgotten. New Media & Society, 146144481665140.
)