منابع
- آلادپوش، علی و توتونچیان، علیرضا (1372). دیپلماسی، تهران: وزارت امور خارجه.
- بشیر، حسن و موذن، کاظم (1392). «دیپلماسی رسانهای آمریکا در قبال بیداری اسلامی سال 2011؛ تحلیل محتوای کیفی سایت فارسی صدای آمریکا (از 1 ژانویه 2011 تا 1 ژوئیه 2011)»، فصلنامه علمی پژوهشی انقلاب اسلامی، شماره 33: 323-344.
- رایف، دانیل و دیگران (1381). تحلیل پیامهای رسانهای، ترجمه مهدخت بروجردی علوی، تهران، نشر سروش.
- رضویزاده، نورالدین (1381). «اولویتهای خبری در روزنامهها: بررسی میزان و نحوه برجستهسازی مسائل فرهنگی در روزنامهها»، فصلنامه نامه پژوهش، شماره 4: 115- 166.
- سولیوان، تام و همکاران (1385). مفاهیم کلیدی ارتباطات، ترجمهی میرحسین رئیسزاده، تهران: نشر فصل نو.
- گوهری مقدم، ابوذر (1387). «دیپلماسی دیجیتالی: تحول مفهومی و عملی»، فصلنامه راهبرد یاس، شماره 13: 104-117.
- گیلبوآ، ایتان (1388). ارتباطات جهانی و سیاست خارجی، حسام الدین آشنا و محمد صادق اسماعیلی، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).
- Ammon, R. (2001). Global television and the shaping of world politics: CNN, telediplomacy, and foreign policy, Jefferson, NC: McFarland.
- Cohen, Y. (1986). Media diplomacy. London: Cass.
- Ebo, Bosah. (1996). Media Diplomacy and Foreign Policy: Toward a Theoretical Framework, In: A. Malek (ed.) News Media and Foreign Relations: A Multifaced Perspective, NJ: Albex: 43-57.
- Frederick, Howard H. (1993). Global Communication and International Relations, Belmont, CA: Wadsworth.
- Gamson, W. A, & Modigliani, A. (1987). The changing culture of affirmative action. In R G. Braungart & M. M. Braungart (Eds.), Research in political sociology (Vol. 3) . Greenwich, CT: JAr Press: 137-177.
- Gilboa, E. (2001) Diplomacy in the media age: Three models of uses and effects, Diplomacy & Statecraft, 12:2, 1-28.
- Gilboa, E. (2008). Media Diplomacy, In W. Donsbach (Ed), Encyclopedia of Communication (Vol. VII, 2852-2857). London: International Communication Association/Blackwell Publishing.
- Hsieh, Hsiu-Fang and Sarah E.Shannon (2005). Tree Approaches to Qualitative Content Analysis, Qualitative Health Research, November 2005.
- J. Cull, Nicholas (2008). Voice of America, In W. Donsbach (Ed), Encyclopedia of Communication (Vol. VII,). London: International Communication Association/Blackwell Publishing: 5327- 5329.
- Karl, P. (1982). Media diplomacy. In G. Benjamin (ed.), The communications revolution in politics, New York: Academy of Political Science: 143–152.
- Malone, Gifford (1985). Managing Public Diplomacy, The Washington Quarterly, vol8.
- Mayring, Philipp (2000). Qualitative Content Analysis, Qualitative Social Research, Volume 1. No 2.
- Pan, Z., & Kosicki, G. M. (1993). Framing analysis: An approach to news discourse, Political Communication, 10: 55-75.
- Ramaprasad, J. (1983). Media Diplomacy: In Search of a Definition, Gazette, Vol. 31, 1983: 69-75.
- Rawnsley, G. (1995). Media diplomacy: Monitored broadcasts and foreign policy, Leicester: Center for the Study of Diplomacy, University of Leicester.
- Scheufele, DA, Tewksbury D. (2007). Framing, Agenda Setting, and Priming: The Evolution of Three Media Effects Models, Journal of Communication, Volume 57: 9–20.
- Scheufele, Dietram A. (2008). Framing Effects, In W. Donsbach (Ed), Encyclopedia of Communication (Vol. VII), London: International Communication Association/Blackwell Publishing: 2852-2857.
- Van Dinh, T. (1987). Communication and diplomacy in a changing world, Norwood, NJ: Ablex.
- Weaver, David H. (2008). Agenda-Setting Effects, In W. Donsbach (Ed), Encyclopedia of Communication (Vol. VII), London: International Communication Association/Blackwell Publishing: 145- 151.